Testo originale
Lucius Lucullus ditissimus Romanorum fuit quia, cum contra Mithridatem in Asiam
consul missus esset, ingentissimam praedam ceperat et Romam cum infinitis
spoliis rediverat. Tum villas splendidas immenso sumptu aedificaverat. . Hic
villam habuit apud Tusculum pulcherrimam, porticibus et exedris ornatam,
tricliniis magnificiis et tablinis pretiosis praedítam. Cum olim in unam ex iis
villis Pompeius venisset ut eum visitarent, dixissetque eam habitationem esse
quidem aestate peramoenam, sed hieme minus commodam, Lucullus: “Num putas –
inquit – me minus sapere quam harundines, quae, adveniente hieme, sedem
commutant?” Habebat enim alias villas in regionibus calidioribus, in quibus
hiemare solebat. Villarum magnificentiae respondebat epularum sumptus: is enim
tam splendide epulabatur ut nemo umquam magnificentiora convivia apparare
posset. Quare cenae splendidae et sumptuosae –Lucellinae- appelatae sunt. Cum
aliquando modica ei cena posita esset, coquum graviter obiurgavit; et quia ille
se excusabat et dicebat se non putavisse lautum convivium parandum esse, cum
nemo ad cenam invitatus esset: "Quid?- inquit iratus Lucullus – Non sciebas
Lucullum hodie cenaturum esse apud Lucullum?".
|
Traduzione
Lucio Lucullo fu il piu ricco tra i romani, poichè essendo stato
mandato contro Mitridate in Asia come console, si era impradonito di
ingentissimi bottini di guerra ed era ritornato a Roma con molto
bottino.
Allora aveva costruito splendide ville ad un altissimo costo.
Questo
ebbe una bellissima villa presso Tuscolo, ornata con porticati e
stanze, fornita di magnifici triclini e preziosi tablini.
Una volta,
essendo venuto Pompeo in una delle sue ville a trovarlo e avendogli
detto che senza dubbio la casa fosse molto amena in estate, ma meno
adeguata in inverno, Lucullo: "Ritieni forse - disse - che io ne sappia
meno delle rondini, le quali cambiano casa quando arriva l'inverno?"
Infatti aveva altre ville in regioni più calde, nelle quali era solito passare l'inverno.
Lo
sfarzo dei banchetti corrispondeva alla magnificenza della villa, egli,
infatti banchettava così splendidamente che nessuno mai poteva
preparare banchetti più suntuosi.
Tanto che i conviti splendidi e sontuosi furono chiamati "luculliani".
Essendo
stata una volta servita una cena modesta, rimproverò pesantemente il
cuoco, e poichè quello si scusava e diceva di non ritenere di dover
preparare un lauto convito dal momento che nessuno era invitato alla
cena : "Che cosa? - replicò irato Lucullo - oggi non sapevi che Lucullo
avrebbe cenato presso Lucullo?".
|